Op deze pagina is te lezen hoe het met Simcha* vergaan is toen hij nog lekker in mama's buik zat. Ik heb hier van af dag één bijgehouden hoe het gegaan is met mijn zwangerschap.
De eerste dag van mijn laatste menstruatie is geweest op 24 April 2004. Ik heb op www.babybrabbel.org een vruchtbaarheid kalender laten maken om te kijken of dat ons een handje zou kunnen helpen. We doen erg ons best en houden rekening met de kalender. Dan word het wachten op mijn volgende periode dat ik zou moeten gaan menstrueren! Dat zou moeten zijn geweest 22 Mei 2004. Maar nee hoor, het blijft uit. Doordat ik nogal nerveus ben door allerlei andere zaken in mijn leven juichen we nog maar niet te vroeg. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat stress mijn menstruatie verlaat. Op 27 Mei heb ik om andere redenen een afspraak met mijn huisarts, maar omdat het me toch dwars begint te zitten en ik wil weten of ik nu wel of niet zwanger ben, bespreek ik dit toch ook maar met mijn huisarts. Er word besloten een test te doen! Met pijn en moeite krijg ik 6 druppels urine geplast en de assistente doet de test. Ben dan echt vol spanning en wil niet denken, als de assistente dan laat weten dat de test positief is, kan ik mijn geluk niet op. Ik spring een gat in de lucht en ren min of meer de spreekkamer uit om als de bliksem naar huis te gaan om mijn 2 mannen het goede nieuws te brengen. Zij zijn erg verrast omdat zij niet wisten dat de arts zou gaan testen, maar ook zij zijn erg blij met dit nieuws. Ben daarna allebei de oma's gaan bellen en nog wat andere familie leden om ze het goede nieuws te melden. Ook heb ik mailtjes de deur uit gedaan om wat mensen het verheugde nieuws te brengen. Kreeg van Gerard (onze naam gever aan Marisen*) een heel lief mailtje terug met een mooi gedichtje:
Kreeg er kippenvel van zo mooi! En het geeft me heel veel kracht. Daarna heb ik me online opgegeven voor Moeders voor Moeders, wilde ook graag deze maal weer meedoen om andere moeders ook een kans op een wonder te geven. De test die Moeders voor Moeders altijd doen om te kijken of je wel genoeg hormonen in je lichaam hebt, was ook overduidelijk positief. Er moest nu nog een belangrijke beslissing worden genomen, waar kon ik het beste onder controlevoor deze zwangerschap. In het ziekenhuis of bij de verloskundige praktijk in Houten. Om hierover te kunnen beslissen heb ik overlegt met mijn huisarts, zij vond het toch het verstandigst om weer in het ziekenhuis onder controle te gaan, en heeft me een verwijs brief mee gegeven. Ik ben gaan bellen voor een afspraak en zou 16 Juni terecht kunnen bij de verloskundige waar ik bij mijn zwangerschap van Marisen* ook onder controle ben geweest.
16 Juni 2004 Mijn eerste afspraak bij de verloskundige
We hebben om 11.00 uur een afspraak maar we moeten 10 minuten eerder komen om een nieuw ponsplaatje te laten maken. En dat doen we dus netjes. Vol spanning gaan we in de wachtkamer zitten, om onze beurt af te wachten. We hadden een brief en een formulier mee gekregen waarmee ze ik het WKZ ziekenhuis wilde onderzoeken hoe het gesteld was met de wachttijden. Nou dat bleek hard nodig! Om 12.00 uur mochten we eindelijk naar binnen bij de verloskundige. Na even wat gepraat te hebben moest ik op de onderzoek tafel gaan liggen en ging de verloskundige een ECHO maken. Ze deed een inwendige ECHO omdat ik nog pas 7 1/2 week zwanger was, en ze anders niets zou kunnen zien. Na even geprobeerd te hebben bleek dat ze niets kon vinden. De spanning begon behoorlijk te stijgen en ik werd behoorlijk bang. Omdat het apparaat op haar kamer niet zo'n nieuwe was werden we naar de ECHO afdeling doorgestuurd. Ook daar zat de wacht kamer behoorlijk vol en al gauw werd ons gezegd dat het wel een uur tot 3 kwartier kon gaan duren. Ik ontplofte zowat van de zenuwen natuurlijk, maar het was beter als we eerst even zouden gaan lunchen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik had niet ontbeten ook dus zijn we toch maar een broodje gaan eten. Toen we terug waren in de wachtkamer waren we direct aan de beurt. Nu werd de ECHO ook inwendig gedaan maar nu met het nieuwste apparaat dat het ziekenhuis bezit. Al vrij gauw vond de dame, die de ECHO uitvoerde, mijn baarmoeder met een klompje cellen met een kloppend hartje erin. Van ontlading barsten ik in tranen uit. Volgens de meting die met het ECHO apparaat werd gedaan was ik op dat moment 7 weken en 2 dagen zwanger. We kregen 3 foto\'s mee, en zijn echt dolblij. Nog even met de resultaten langs de verloskundige gelopen en na kort met haar gepraat te hebben zei ze ons dat we een afspraak mochten maken voor over 3 weken. Ze wil me zo snel alweer zien omdat door de desastreuze afloop van de zwangerschap van Marisen*, ze me nu heel vaak wil zien. Onze volgende afspraak is nu 7 Juli, op Joy zijn verjaardag. Het was even niet anders, ik denk dat hij het ons niet kwalijk zal nemen.
Bezoek Ziekenhuis 7 Juli 2004
Het is Joy zijn 3e verjaardag vandaag, maar we wilde wel graag gaan kijken hoe zijn toekomstige Broertje of Zusje het maakt. Als extra mag Joy daarom een ballon uitzoeken in het Ziekenhuis. Hij kiest natuurlijk een grote Bob de Bouwer ballon, en is er erg mee in zijn nopjes. In de wachtkamer is Joy steeds bang dat zijn ballon wegvliegt de lucht in, maar dat gebeurd niet want er zit onderaan het touwtje een speciaal zwaar plastic ding om wegvliegen te voorkomen. Gelukkig is het vandaag niet zo druk in het ziekenhuis en hoeven we niet lang te wachten. Rita (mijn verloskundige) gaat direct een ECHO maken. Volgens haar is dat toch de reden van ons bezoek, om te kijken of alles goed gaat daar vanbinnen. En dat is zo! Zie Echo foto's. Nu nog mag ik nog even bloed laten prikken om te kijken of daar alles goed mee is. De uitslag gaan we bij ons volgende bezoek krijgen.
Bezoek ziekenhuis 11 Augustus 2004
Ben nu 15 weken en 5 dagen zwanger. Het word nu een spannende ECHO, een heel mensje is er nu al te zien. Ook begin ik heel af en toe leven te voelen en dat is fantastisch natuurlijk. Joy kent ondertussen de wachtkamer aardig goed en doet als of hij thuis is. Alleen daar heeft hij niet van die leuke kleine stoelen om een trein mee te bouwen. Maar zo gauw we binnen geroepen worden is hij er als de kippen bij! Ook hij is telkens weer ontzettend benieuwd naar de baby.
Gedicht geschreven door Barbara van Dijk-Groeneveld
op 19-8-2004 om 23:24
Bezoek ziekenhuis 25 Augustus 2004
We moesten al vroeg op deze keer omdat we eerst nog naar een andere afspraak moesten. Tussen door even een boterhammetje eten en dan door naar het WKZ voor Controle hoe de kleine Vreugde het maakt. Onze eigen verloskundige is weer terug van vakantie. Eerst natuurlijk een behoorlijk poosje wachten in de wacht kamer. Vandaag met veel andere kindjes dus erg leuk voor Joy. Hij is een echte entertainer dus de boel word aardig vermaakt. Eerst word er door een assistente mijn bloeddruk opgemeten, die zoals gewoonlijk keurig laag is. Nog een aantal maal mee kijken voor Joy en hij kan ook bloeddruk meten. Rita (verloskundige) gaat eerst naar het hartje luisteren, en daarna maakt ze een ECHO. Telkens verbaast het me weer hoe hard zo'n kleintje eigenlijk groeit. En deze keer zelfs 4 foto's. Rita vraagt wanneer we weer willen komen, en deze keer maken we een afspraak voor over drie weken.
6 September, Bijna op de helft!
Het gaat allemaal zijn gangetje hier. Vreugde is een aardige drukte maker en voel de baby geregeld. Moet zeggen dat me dat wel steeds een beetje gerust stelt. Wel krijg ik als maar meer last van mijn bekken en heb daar veel pijn van. Ik draag bijna hele dagen een bekkenband. En word hierdoor beperkt in een hele hoop dingen. Maar ja je moet er wat voor over hebben. Waarschijnlijk is de instabiliteit het gevolg van dat ik zo snel alweer zwanger ben geraakt na Marisen* en mijn lichaam nog niet de tijd heeft gehad om te herstellen.
Bekkeninstabiliteit
*Informatie over bekkeninstabiliteit
* Ga naar baby info, en dan naar thema's.
Gedicht van mijn vriendin Djinka voor mij en Vreugde opkomst. 8-September-2004
Lieve Vreugde opkomst, Dit gedichtje heeft mama gevonden en wil hem graag jou schenken!
15 September controle verloskundige,
Alweer over de helft, we moeten eigenlijk eerst even bloed laten prikken maar we zijn beetje aan de late kant. Omdat het alleen om suiker en ijzer gaat kan het wel wachten tot de volgende keer. Rita
luistert naar het hartje en die doet het boemboemderdeboemboem erg goed. Dan nog een ECHO en de baby
groeit goed. De foto\'s zijn aan het Album toegevoegd. We spreken af dat we nu na 3 weken weer komen, nu de baby goed beweegt is dat wel haalbaar. Ik mag bij ongerustheid altijd eerder komen. We krijgen de volgende controle ook een ECHO op de ECHO afdeling. Die apparaten zijn wat luxer en geeft een mooier beeld. Spannend dus!
20 Oktober controle met ECHO
We hebben ECHO gehad en er is 1 afdruk van gemaakt die niet heel duidelijk is. Ook heeft de verloskundige nog naar het hartje geluisterd en alles ging goed en klonk goed. Over 2 weken mogen we weer terug komen.
3 November controle WKZ met ECHO
we zijn we weer op controle geweest in het WKZ. En ze hebben ontdekt dat het niet goed gaat met de baby. Er werd een ECHO gemaakt en de gene die die maakte had weinig ervaring en omdat ze wat veel vrucht water zag heeft ze een collega er bij geroepen. Daarna kwam ook de gynaecoloog erbij en die is van alles goed gaan nakijken. Hij zag op een bepaald moment dat het hartje niet helemaal op de juiste plek zat en ging toen verder kijken. Hij ontdekte dat dat kwam omdat er een gat zit in de middenrif van de baby, waardoor de organen uit de buikholte naar boven kunnen. Nu zit de lever van de baby in de borstholte en daardoor kunnen de longetjes zich niet goed ontwikkelen. De gynaecoloog heeft ons aangegeven dat het een ernstig probleem is en dat er meer dan 80 % kans is dat de baby het niet gaat redden. We hebben dus weer de schrik van ons leven! De gynaecoloog heeft contact gezocht met collega\'s in Nijmegen en daar hebben we 25 November een afspraak voor verder en uitgebreid onderzoek. Daar gaat een neonatoloog bekijken hoe het er voorstaat en wat hij zij kunnen doen als de baby levend geboren word! We staan dus voor een hele zware tijd, maar blijven hoop houden! Als de baby levend geboren word en als het dan te behandelen is en de baby wint de strijd dan heeft het daarna wel een kans op een normaal gezond leven. De baby is wel heel actief en voelt aan als heel sterk, dat geeft mij een hoop vertrouwen. Ik zeg nu steeds de baby, maar wij noemen hem/haar al een hele tijd bij zijn/haar naam en die is Simcha! Simcha betekend Vreugde net als Joy & Marisen*. Er zijn Woensdag bij de ECHO ook mooie foto's afgedrukt van Simcha en zo gauw ik de moed heb om ze in te scannen zal ik ze plaatsen in het album
Gedicht van Djinka voor Simcha
25 November bezoek Radbout ziekenhuis Nijmegen
We moeten om 11.30 uur in het ziekenhuis zijn op de afdeling prenatale diagnostiek. Daar gaan ze eerst een uitgebreide ECHO maken. Eerst willen ze het een en ander weten en dan mag ik met mijn buik bloot op de tafel komen liggen. Omdat Simcha in zoveel vruchtwater ligt en daar door behoorlijk diep, is het best moeilijk om dingen duidelijk te krijgen. Wel word er al vrij gauw gezien dat Simcha een knul is, daar is geen twijfel over mogelijk. Ook zien ze dat zijn hart er gezond uit ziet en ook zijn blaas. Maar hoe de longen eruit zien is niet te beoordelen. Ook zeggen ze dat hij nu iets meer als 2000 gram weegt al. Ze maken ook nog een mooie afdruk van zijn gezicht, die in het Vreugde opkomst album te vinden is via de link boven aan deze pagina. Om 12.15 uur zijn ze klaar met het maken van de ECHO en hebben alle gegevens opgeslagen. Nu gaan ze om 1 uur alles met de Neonatoloog bekijken en we hebben dan om 14.00 uur een gesprek met de neonatoloog. We hebben dus nog ruim de tijd om even wat te gaan eten en om even naar huis te bellen om te vragen of Joy en oma het samen een beetje redden. Joy vermaakt zich prima met oma. W gaan om 14.00 uur weer ons melden op de afdeling voor ons gesprek. Om 14.25 uur mogen we naar binnen en de Neonatoloog gaat ons uitleggen wat er allemaal kan gaan gebeuren als Simcha geboren word. Als eerste word duidelijk dat pas iets over zijn toestand gezegd kan worden als hij eenmaal geboren is, als de dokters hem hebben kunnen onderzoeken. Wel is het van belang dat de bevalling in dat ziekenhuis geschied, omdat ze daar, voor als het nodig mocht zijn, een hartlong machine hebben. Maar wat er bij Simcha nodig zal zijn is nu dus niet te beoordelen. Hij heeft verschillende dingen uitleggen. Hij moet zo ie zo vanaf dat hij geboren is beademd worden omdat er anders een risico bestaat dat er ook lucht in de darmen komt, wat dan weer extra ruimte in beslag zal nemen in die holte waar nu een aantal dingen niet op zijn plaats zit. En dan gaan ze kijken welke behandeling wenselijk is voor Simcha en of hij te behandelen is. Er van uit gaan dat hij te behandelen is, gaan ze eerst afwachten tot hij wat reserves heeft opgebouwd voor dat ze hem gaan opereren. Ze gaan met die operatie proberen het middenrif te sluiten met het weefsel wat aanwezig is maar als dat niet zou lukken dan gaan ze dat kunstmatig sluiten. Ook zal ik vanaf dat mijn vliezen breken medicijnen krijgen om zijn longetjes beter te laten rijpen nog. Te hopen ook is dat Simcha tot minimaal de 34e week blijft zitten in mijn buik, omdat voor die tijd hij, mocht het nodig zijn, ook nog niet aan de hartlong machine kan. We zijn dus over Simcha zijn welzijn weinig meer te weten gekomen. Wel vertelde de neonatoloog dat statistisch gezien kinderen met een hernia diafragmatica 50% tot 70% kans hebben er bovenop te komen. Maar ja aan statistieken heeft Simcha niet zo heel veel, het schept alleen wat meer hoop. Na het gesprek met de neonatoloog hebben we nog een gesprek met de gynaecoloog. Wat hem vooral zorgen baard is het vele vruchtwater, dit kan ook een oorzaak zijn dat mijn vliezen vroegtijdig kunnen breken. En door mijn geschiedenis, met de streptokok B2 bacterie, die ook een oorzaak kan zijn van het te vroeg breken van de vliezen, is het al met al best zorgelijk. Nu moet overwogen worden om vruchtwater af te tappen. De gynaecoloog wil dit graag in overleg doen met de arts uit het WKZ in Utrecht. Ik heb Dinsdag 30 November een afspraak met de gynaecoloog daar. Het aftappen van vrucht water is namelijk ook niet risicoloos. Er bestaat namelijk een kans dat dan de weeën op gang komen. Daarom willen ze daarmee zo ie zo wachten tot na de 32e week van mijn zwangerschap. Je zult begrijpen dat ik me nu dus net een tikkende tijdbom voel die niet weet hoeveel tijd er nog over is. Ik hoop maar dat mijn vliezen nog minstens 3 weken heel blijven en beter nog 9 weken natuurlijk. En nu kunnen we niets ander meer dan afwachten. Ben benieuwd wat Dinsdag besloten gaat worden, daar ben ik nu het angstigst voor, we moeten vooral goed luisteren naar wat de gynaecoloog voor afweging maakt en alles tegen elkaar afwegen. Mijn buik is echt enorm en kan daar door erg slecht uit de voeten. Wat niet slecht uitkomt want eigenlijk mag ik ook maar weinig meer doen om te voorkomen dat mijn vliezen breken. Simcha voelt aan als een sterke knul met een hoop levens wil een daar proberen we ons zo veel mogelijk aan vast te houden.30 November controle WKZ bij de Gynaecoloog
Ben bij de gynaecoloog in het WKZ geweest. Ben er niet veel wijzer van geworden. Ten eerste was daar niet bekend dat ik bij de gynaecoloog moest zijn en wilde ze me bij de vervangende VK laten komen. Toen ik duidelijk had gemaakt bij wie ik wel moest zijn en waarom moest ik ruim een uur wachten en werd ik eerst nog door een assistent geroepen. Ik duidelijk gemaakt dat mijn VK duidelijk had gezegd dat ik bij de gynaecoloog zelf moest zijn en dat was toen eindelijk duidelijk. Komen we bij hem binnen vraagt de man "wat komen jullie doen?" Echt beetje om gek van te worden, want Rita mijn VK had mij verteld hem gemaild te hebben over het doel en noodzaak van mijn bezoek. Wij hem uitgelegd dat we bij hem waren om te kijken of er een reden was om vruchtwater af te tappen. Begon de beste man weer over of er geen vruchtwater punctie gedaan moest voor chromosomen onderzoek. Konden wij hem weer uitleggen dat er al verschillende artsen daar de nut niet van zagen omdat er buiten de hernia diafragmatica geen aanwijzingen waren om aan te nemen dat Simcha nog een andere aandoening zou hebben die niet met het leven verenigbaar zou zijn. Het maakte me al met al behoorlijk pissig, en kreeg het gevoel dat ie liever had dat we onnodig risico namen met Simcha om hem zo maar vast af te schrijven. Na dit hele gedoe heeft ie even 2 seconde met een ECHO gekeken naar mijn buik en de hoeveelheid vruchtwater. En al vrij snel vond hij eigenlijk dat het wel mee viel en dat er nog niet iets aangedaan moest worden. Ik kan eerlijk gezegd niet zeggen veel vertrouwen te hebben in zijn beoordeling, maar ja. Volgende week moeten we terug voor weer een uitgebreide ECHO en bij de gynaecoloog samen met Rita de VK om weer te kijken hoe het gaat. Ik ga ook een afspraak maken in Nijmegen voor over 3 weken weer daar bij de gynaecoloog en bij de kinderchirurg. Verder blijft het dus tasten in het duister.
Slaap maar!
Om te luisteren klik hier!
Tekst van het Lied van Marco Borsato
ik zie hoe je moeders ogen stralen
de liefde heeft haar aangeraakt
ik zoek een zin die kan vertalen
wat jij in mij hebt losgemaakt
slaap maar
en weet dat je welkom bent
we leven naar het moment
dat jij hier bij ons zal zijn
zorg maar dat je groter groeit
voor ons heb je al een naam
je wieg staat al bij het raam
dus neem de tijd
ik heb een signaal van jou gekregen
en luister hoe je hartje klopt
ik voel je zo nu en dan bewegen
wanneer je naar het leven schopt
slaap maar
en weet dat je welkom bent
we leven naar het moment
dat jij hier bij ons zal zijn
zorg maar dat je groter groeit
voor ons heb je al een naam
je wieg staat al bij het raam
dus neem de tijd
slaap nu maar
en wacht op een goed moment
je weet dat je welkom bent
dus neem de tijd!
7 December controle in WKZ met ECHO en bij Gynaecoloog
Ben vandaag weer in het ziekenhuis geweest. Er is weer een ECHO gemaakt, en gekeken naar het vruchtwater en naar de groei en ontwikkeling van Simcha. Er is gekeken of hij water in zijn maag had, en dat was niet zo,
en dat is een goed teken. Hij raakt wel het ingeslikte vocht weer kwijt. Ook zag zijn hartje er goed uit en hij groeit goed. De gynaecoloog wil geen vruchtwater gaan aftappen, omdat hij denkt dat het voor het eventuele voordeel te risicovol is. Nu moet ik volgende week woensdag voor een ECHO en naar de VK. Dus we wachten maar weer af verder.
15 December controle WKZ
Er is eigelijk geen nieuwe dingen aan het licht gekomen en er lijkt niet echt heel veel meer vruchtwater bij gekomen. En dan was dit mijn laatste afspraak in het WKZ. Alles gaat vanaf nu in Nijmegen verder. Alleen als de bevalling begint dan moeten we naar het WKZ en dan worden we van daar uit naar Radboud in Nijmegen gebracht. Omdat de 35é week van mijn zwangerschap in zicht komt, word het behoorlijk spannend. Bij Joy en Marisen* zijn mijn vliezen gebroken met 35 1/2 week mijn vliezen gebroken. En de kans is reëel dat dat nu weer gaat gebeuren. Mijn
weekend tas staat al klaar dus ben voor bereid. Het volgende liedje geeft me goede moed!
Bezoek Radboud 21 December, gesprek met kinderchirurg en afspraak gynaecoloog met ECHO,
Nou we zijn in Nijmegen geweest en hebben weer een hoop dingen gehoord. Het is echt allemaal niet niks hoor. Als hij geboren is gaan ze hem natuurlijk direct beademen en wanneer dat alleen genoeg is en hij niet aan de ecmo (hartlong machine) hoeft dan maakt ie de aller meeste kans het te halen. Wanneer die ecmo wel nodig gaat zijn dan gaan ze die langzaam tot minimale behoefte afbouwen en hem dan operen, terwijl hij daar dan nog wel aan zit. Dat zou zijn omdat ze dan de terug slag van de operatie kunnen opvangen daarmee. Ook heeft hij
uitgelegd dat ze zijn middenrif gaan sluiten met of zonder
kunststof stukje, dat hangt van de grote van het gat af. En dan kan het zijn dat ze zijn buik 123 niet nog meer kunnen sluiten en dan krijgt hij tijdelijk een
kunststof stukje om de buik te sluiten. Die wel weer weg word gehaald als die buik wat is opgerekt en gewent aan de inhoud is. Ook gaan we daarna nog heel wat te verduren krijgen want een maand of 2 zal hij ws dan toch zeker in het ziekenhuis moeten verblijven of langer. En door dat alles niet helemaal van binnen op zijn gewone plekje zit kan hij dan nog eet problemen krijgen en zo nog een aantal dingen die er kunnen gaan mee spelen. Dus het ziet ernaar uit dat als hij het allemaal red we
medisch gezien wel een jaar nog zoet zijn zeg maar. Ze hebben weer met de ECHO onderzoek gedaan en kunnen echt niet zien hoe zijn long aan de niet aangedane zijde zich heeft ontwikkeld, er zit daar echt te veel vruchtwater voor tussen. Ze hebben berekend dat Simcha nu ongeveer 6 pond is en dat is erg goed
natuurlijk. Nu mag ik volgende week Dinsdag weer terug komen en de gynaecoloog denkt dat hij me dan ws wel daar gaat houden. Ook gaan ze Simcha zo ie zo met 37 weken halen als hij dan nog niet geboren is. Dus het is wel een stuk overzichtelijker geworden weer vandaag. Wel komt het steeds dichter bij en komen we dan weer in een andere 8 baan te recht. Wat ik natuurlijk wel hoop want dat zou betekenen dat hij het red en behandeld gaat worden. Hij is een echte vechters baas dus dat moet toch goed komen!
